Categorie archief: levenskunst

is in een andere wereld sinds 2 oktober van het vorig jaar 2014, hoor ik gisteren. God hebbe haar ziel, ik heb niet zoveel met God maar we verschilden wel op meer vlakken en met haar kon ik daar echt … Lees verder →

in een ver verleden werd ik mateloos geïntrigeerd door haar, Madonna look-a-like die zondagsmorgens heel vroeg te bewonderen was in het jongerencafé de Eland. Voor mijn voetbalwedstrijd van die dag was mijn beslissing om weer nachtrust te missen niet erg … Lees verder →

is mijn naam in het bedrijf waar ik zesenvijftig uur doorbracht. Ook heette ik wel viertwaalfachtenveertig. Ik kreeg kost en inwoning gedurende een fikse onderhoudsbeurt. Als ik me niet lekker voel, hoop ik altijd dat het een technische zaak is: … Lees verder →

en bloggers met de derde leeftijd. Er zijn er die verhalen over het verscheiden van hun dierbaren. Wat ook kan betekenen dat het de blogger binnenkort zelf kan overkomen. In dat geval, maar ook in het geval dat je wel … Lees verder →

brief aan mijn broer H. voordat je terug bent van jouw wedstrijd het volgende: gisteravond kwam ik terug uit de hoofdstad en las van je grote uitdaging. Als men mij in Guantanamo-Bay prest om te zeggen welke hobby mijn broer … Lees verder →

kopte het Rotterdams Dagblad. Ik schrok me een hoedje.   Vorige week riep ik op de nederladse ambassade in Nicaragua hoera/hoera/hoera zonder gewetensproblemen ter ere van heurs verjaardag en in de wetenschap dat de ingevlogen haring  reeds op de tafels is uitgestald … Lees verder →

ik was een beetje verbaasd over de vele blogs die verschenen naar aanleiding van de dood van Jan Wolkers. Natuurlijk wist ik dat de gemiddelde VKblogger niet een vierentwintigjarige is die met een verkeerd migratieverleden de kolommen op het VKblog volschrijft … Lees verder →

 wat doe je? je kent hem net een paar uur, kennen is een groot woord, hij zit naast je in een vliegtuigstoel; hij is jong, beleefd en hij ziet er goed uit. Dan komt de lunch maar hij slaapt.  *maak … Lees verder →

Iedereen kent de schlemiel, Heintje die keer op keer afscheid neemt. Maar die niet zonder het publiek kan dat afscheid van haar neemt en dus weer terug komt. De figuur is inmiddels bekend als een diep betreurenswaardig type dat een … Lees verder →