De bietencampagne duurt gauw vier maanden van de herfst tot in januari, donkere natte maanden waar menig weggebruiker getuige van is. Een West-Brabander snapt best dat de suikerproduktie van belang voor heel Nederland, zoals de Groninger ook de rest van Nederland het gas wel gunt, maar ze willen niet in der eentje voor de ellende opdraaien.
Daarom bedenkt de SuikerUnie elk jaar opnieuw een groot aantal PR aktiviteiten om de Brabanders te compenseren voor de ellende op het wegennet. Een grote meerdaagse wielerwedstijd op de weg ligt niet voor de hand, maar kampioensschappen veldrijden weer wel. Een heel netwerk is opgetuigd om de vier maanden door te komen, plaatselijk pers, tot aan landelijke omroepen zijn er druk mee.
Tijdens een sessie over wat voor het volgende jaar viel een snuggere medewerker in iets met de rietsuiker te doen dat juist in een stralende exotische omgeving wordt geproduceerd, in een zonnig klimaat dat prachtig een tegenhanger kan bieden voor de mistige beelden uit de Brabantse kleistreek, een uitwisseling misschien van medewerkers daar en hier?
Dit idee sloeg aan, reclamewerkers gingen aan de slag, mensen werden geinterviewd die zelf daar in de tropen al eens hadden rondgelopen, een heel circus. En ver weg van het gebruikelijke: de mooie vrouw op de glanzende motorkap van de nieuwe auto. Ook publieke omroepen konden het verhaal kwijt, het zat gewoon goed in elkaar. Tv-programma over de liefde in het land van de rietsuiker, het leverde prachtige verhalen en beelden op, steevast uitgezonden vanaf half september tot half januari.
jan krosenbrink 