met een natte vinger

in de suikerpot gezeten?

Met een natte vinger kun je ook de windrichting bepalen, de kant van de vinger die het snelst afkoelt, daar komt de wind vandaan. Daar ligt een natuurkundige wet aan ten grondslag, het verdampen van vocht kost energie, die energie wordt gevonden in de warmte van de vinger die daardoor aan die kant koud wordt..

Toch heeft “met een natte vinger” een slechte faam qua betrouwbaarheid, ondanks de natuurkundige wet die eraan ten grondslag ligt. Dit komt omdat een gemiddelde mens niet meer weet waar het oosten of het westen is. Zelf heb ik dat ook in Utrecht vooral, waar ik vaak per trein aankwam en ook per trein weer vertrok, soms zonder uit te stappen. Maar vooral als ik na aankomst wel uitstapte was ik heel vaak het oosten kwijt, waar ik juist net vandaan kwam.

Ook afgestudeerden aan de universiteit hebben er vaak last van, zo vaak zien ze niet fris de zon opkomen in het oosten. Als boerenzoon zag ik de zon heel vaak opkomen in het oosten bij het melken van de koeien s morgens vroeg. Bij de afgestudeerde Wageningers mis ik vooral het begrip van de teksten van een Herman Finkers bijvoorbeeld. Nu ik het toch over regioos heb, de Groningers met in hun kielzog de Drentenaren zitten vooral met hun natte vinger in de suikerpot: ik weet van niks en ze verraden zich per definitie zo dat ik ga nadenken en binnen een oogwenk lees ik: aha, vinger in de suikerpot!

“dan komen we van het strand, voordat we naar het vliegveld gaan!”

“het vliegtuig dat we moeten hebben is er nog niet eens, dat wordt zeker een vertraging van een uur, opdat je dat weet”

“soms is het heel erg slim om een dertigduizend euroos te laten zitten, dat betaalt zich later dik uit”

“eigenlijk zou je je kinderen al veel vroeger een deel van hun erfenis moeten geven, daar kunnen ze veel meer mee doen dan veel later bij je overlijden”

“het is overigens niet de minste die Desmond Tutu (smile)

Precies de combinatie doet hen de das om, ze maken hun vinger nat, steken die in de suikerpot en proberen dan door die vinger in de lucht te steken ook nog de windrichting te bepalen. Daar ligt geen enkele natuurwet aan ten grondslag, zo wordt hen duidelijk heel langzamerhand.

vaker enkelvoud

een mand vol appel, een zak chip, een huis vol mens, een programma vol hotemetoot, een bord vol boon, een vliegtuig vol burka, een zak aardappel, een kast vol boek, een bek vol tand, een kist vol geweer, een boot vol slachtoffer, een avond vol leut, een dame voluit, een krater vol lava, een bord vol karton, een reis vol avontuur, een kerk vol ganger, een krant vol vis, een klas vol leerling, een blik zonder blos, een blik abrikoos, een scherm vol beeld, een emmer vol paling, een hoofd vol vlooi, een raad met lid, een kast met lijk, een zaal met gast, een krans met ader, een mond vol tand, een partij met bons, een zak met as, een kist met knook, een straat vol tuig, het leven op rail,

de twee zoenen een aantal keer

ik sla er ook wel eens een slag naar als het om de spelling gaat, een aantal is enkelvoud maar een aantal keren bestaat ook echt wel hoor.

En als zij uiteindelijk voor hem valt lijkt mij het meer voor de hand liggen dat ze een aantal keren zoenen in plaats van een aantal keer. Hoevaak is een aantal keer eigenlijk, mij lijkt het dat dat maar een keer is.

Niet veel dus maar daar maak ik geen bezwaar tegen als lezer, hoewel meeerdere keren natuurlijk een meer sappig verhaal is. De hoofdredacteur van de Volkskrant verdedigt zich vandaag en stelt dat artikelen in zijn krant over Metoo zaken vaak te lang zijn door zorgvuldigheid. En het door de gebruikte ruimte ten koste gaat van verhalen over pakweg Kosovo, wellicht noemde hij een ander land.

Zelf vind ik dat de Volkskrant opnieuw niet over zoiets rept als tertiaire arbeidsvoorwaarden waarbij vakbonden, hoevaak deze maand te lezen dit woord in zijn krant? Die bijvoorbeeld voorwaarden kunnen stellen wat betreft de veiligheid op de werkvloer. En dat de werknemers op de werkvloer gewoon lid kunnen worden van die vakbond voor alle personeel. Of lid kunnen worden worden van een zogenaamde categorale vakbond op de werkvloer, de vakbond voor bijvoorbeeld alleen de mooie meiden op de werkvloer en dus niet toegankelijk voor de meiden met een hazelip.

Zoals er ook categorale vakbonden zijn voor alleen piloten in de luchtvaart, niet toegankelijk voor de stewardessen zelfs niet voor die zonder hazelip.

Zij die viel uiteindelijk voor zijn avances, was denk ik niet eens op de hoogte van het begrip vakbond sowieso, noch van het woord solidariteit die ze niet ontving van haar kollegaas, waarom zouden die immers het woord solidariteit wel kennen?

fingeren

in mijn vriendenkring heb ik veel mensen die denken dat ze kunnen fingeren dat ze van iets geen weet hebben terwijl ze dat wel hebben. Dit ondanks dat ik al heel lang het liefst een heel intelligente vriendenkring heb. Intelligent zijn ze voor zichzelf ook wel want ze hebben niet voor niets weet van iets. Ik moet dan ook ruiterlijk toegeven dat ze heel veel weten. Maar dat is nog niet voldoende om door mij intelligent gevonden te worden.

Je hebt tegenwoordig handige hulpmiddelen waarmee je veel te weten kunt komen, bijna gratis zelfs, maar het kan gewoon dom zijn wat je met die kennis doet. Sterker nog, het kan zelfs intelligent zijn niet zo een slimapparaat te willen hebben want van sommige zaken wil je liever geen weet hebben. Omdat je te gevoelig bent of te dom om er iets zinnigs mee te doen. Hierover gaat ook de discussie AI-, je weet vast waar ik op doel.

Of je bent gewoon te laf, je hebt weet van dat de persoon die altijd in je klas wordt gepest het dit keer niet heeft gedaan, je weet zelfs wie het wel heeft gedaan, maar je zwijgt daarover omdat je nu goed ligt in de groep en dat wil je graag zo houden, begrijpelijk en best ook wel intelligent. Liever blo Jan dan do Jan. Maar tot wanneer zwijg je, pfff gelukkig, de bel gaat…

Ik ga mijn vriendenkring verkleinen, de slechtste toneelspelers gooi ik eruit: doei H!

Ik fingeer niet dat ik niet weet voor wie H staat, dat weet ik gewoon. Mijn moeder hanteerde vaak de strategie: wie de schoen past trekke hem aan. Ik ken niet een meer effectieve vorm om iemand laf te beschuldigen, anders zou ik die hier gebruiken.

bepaalde woorden

ken ik nog steeds niet in het spaans en de tijd begint te dringen. Niet dat ik in paniek raak want hoeveel Spanjaarden kennen onze slang? Zij kennen heel goed het begrip maar weten niet dat het bij ons “de buitenvrouw” heet.

Veel mooier dan het spaanse woord ” sucursal”, wat filiaal betekent.

Het mooie van onze “de buitenvrouw” is het bepaalde lidwoord de . “een buitenvrouw’ bestaat niet eens. De buitenvrouw heeft ook niet veel te maken met de echtgenote en ook helemaal niks met het bedrijf dat er voor zorgt dat de kinderen ongeveer in achttien jaar worden opgevoed tot eerzame burgers in het belang van het voortbestaan van de maatschappij in het algemeen of in Zuid Holland ofzo. Het bedrijf dat zorgt dat de vuilnis op tijd wordt buitengezet en de overhemden gestreken.

En dan is het woord ”sucursal” vooral een erkenning van de hiearchie , het hoofdkantoor maakt het uit, misschien nog net niet de kleur van de lippenstift van de sucursal.

Nu wil het geval dat het woord “de buitenvrouw” helemaal geen nederlands woord is, in Nederland hebben we het over een bijvrouw, en dan ben ik nog liever een sucursal die ook een hekel heeft aan het strijken van overhemden.

Even terug naar de vraag: welk woord ken ik niet in het spaans?

een dag om nooit te vergeten

twintig januari tweeduizenddriejentwintig, een maand geleden was zij al intelligent met een doorzettingsvermogen als voorbeeld voor velen. Verantwoordelijkheidsgevoel bovengemiddeld ontwikkeld.

Allemaal al eens verklaard in een eerdere blogpost jaren geleden, ik ben de titel kwijt. WordPress zal hieronder vast de zwaargerelateerde blogpost memoreren. Iets over leven bij harde wind… schiet me te binnen.

Levenservaring opdoen daar is niks op tegen en ook nauwelijks te voorkomen. Maar het zou een beetje verdeeld moeten worden over de hele tijd en niet allemaal al voor je negentiende levensjaar.

Zo zou ik vanochtend een jong katje bezorgen bij de nieuwe eigenaar die ik toch al om andere redenen om negen uur in de ochtend zou tegenkomen. Maar bedacht ik net op tijd, dat katje zit dan drie uur in een zak want om zes uur kan ik hem bij het ontbijt vastpakken en in een zak stoppen. Drie uur kan best een trauma veroorzaken, en het hoeft niet want morgen kan ik hem ook naar de nieuwe eigenaar brengen, in twintig minuten klaar dus om ongeveer zes uur twintig.

Dus vandaag vertrok ik iets voor negenen voor de geplande afspraak met de nieuwe eigenaar om geheel andere redenen. Rondom twee uur in de middag keerden we terug en zij ontdekte op het dak van mijn bolide de zus van het katje hierboven genoemd. Zus bleek in het geheel niet te hebben geleden van de autorit met snelheden over de zeventig kilometer per uur over de Panamericana. Haar grootmoeder schrok zich vijf jaar geleden nog het apelazerus van het geluid van mijn laserprinter. Verhalen moet je ook eigenlijk niet printen maar vertellen.

Zus dus weer thuis, morgen vang ik broerlief voor een twintig minuten in een zak en overhandig hem aan de nieuwe eigenaar die mij vandaag vertelde over de poging tot moord op haar vader waar zij getuige van was, elf dagen geleden. Ik vroeg haar of haar vader daar behalve de vele hechtingen nog iets aan heeft overgehouden, slaapt hij goed? vroeg ik voor de duidelijkheid. Morgen stel ik haar dezelfde vraag.

zijn verdienste

er zijn in mijn omgeving intelligente mensen die mijn strategisch onderhandelen op zijn waarde weten in te schatten. Strategisch onderhandelen is echter nog iets anders dan het meer simpele strategische inzicht, daar kwam ik achter, pas mag je wel zeggen.

Heel lang geleden speelde ik met mijn intelligente broer het spel stratego. We hadden keurige afspraken gemaakt over wanneer een bepaalde reeks van overwinningen zou leiden tot bijvoorbeeld de titel generaal.

De maximale titel was Marquis de la Fayette, een zekere fransman in een zekere tijd met een hemelhoge reputatie in de krijgsmachtkunde.

Ik woonde niet meer thuis maar kwam mijn broer regelmatig tegen en wel zo regelmatig dat hij vanaf het begin alle titels op weg naar de titel Marquis de la Fayette opraapte. Ik stelde voor om nog een paar extra titels tussenin in te voeren opdat zijn totaal gemiddelde voldoening nog zou kunnen groeien.

Hij trapte er niet in en mij bleef niets anders meer over dan de laatste drie partijtjes niet meer met hem te spelen opdat de toewijzing van de titel Marquis aan hem uitbleef. Ik vond het destijds zelf ook wel zwak, een soort laffe acceptatie van mijn nederlaag. Ik mail tegenwoordig nog wel eens met hem en hij met mij, ik vind dat ook zijn verdienste.

Er is misschien ook helemaal geen verschil tussen strategisch inzicht en strategisch onderhandelen, ik heb gewoon iets geleerd van hem en dat is ook mijn verdienste

waarom niet verticaal?

je kent die maffe mode wel: spijkerbroeken die ter hoogte van de knie horizontaal zijn opengeknipt, eea met witte rafelranden. Ik zou dat niet kunnen bedenken maar anderen dus wel en ik kan er daarom veel respect voor opbrengen.

Ook voor de jonge meiden die niet zo een kant en klare broek kopen met dus een pittige prijs, maar een ouderwetse spijkerbroek zonder rafelranden horizontaal. En zelf de schaar ter hand nemen, een korte inkeep is al voldoende om het zaakje volgens de fabrieksmatige horizontale vezels keurig wat verder uiteen te rukken. Zoals je dat ook wel ziet in oude films met blouses met geprepareerde knoopjes.

Vandaag zag ik een heel erg moedig initiatief. De jonge dame, ze is logisch ook op de hoogte van de voorzijdelijke bouwvakker heeft de pijpen van haar spijkerbroek beginnend halverwege haar scheenbenen verticaal omhoog opengeknipt tot om en nabij de meest erogene zone, en is daar respektievelijk links en rechts horizontaal afgeslagen. De verticale randen waren nog niet rafelig maar door de lengte van zeker een meter wapperen ze in de wind open en dicht, dus dat zal slechts een kwestie van dagen zijn.

Ik vind het een bijzonder initiatief, als het haar doel was dat het geheel er verleidelijk uit moet zien: zeer geslaagd! Je moet er stevige kniejen voor hebben en die heeft ze: lak aan de mode

een heterdaadje

mijn lunchrestaurant heeft aanpalend een hotel en precies aan de andere kant een gebouw met een conferentiezaal. Ruime condities dus voor allerlei aktiviteiten waaronder seksuele uitspattingen van de directeur met zijn secretaresse. Tellingen van mij op de zondag, de dag waarop geliefden elkaar aanraken wijzen uit dat de geliefden meestal elkaar eerst aanraken en dan daarna uitgebreid gaan lunchen of cenarren. Dat is dan met jouw offisjeele geliefde en vandaag is het pas dinsdag en hij van haar is aan tafel nog errug druk met zijn belangrijke werk via zijn telefoon, zodanig dat zij ook noodgedwongen toevlucht zoekt tot haar smartphone.

Dan wordt zij gebeld, zodanig dat ze opstaat van het tafeltje, dat valt zelfs hem op, en tussentijds slokjes neemt van haar drankje om niet meteen te hoeven antwoorden, gebaren maakt naar haar directeur en de lunchroom verlaat om buiten met meer rust te kunnen telefoneren. Pas na zeven minuten komt zij terug met alarmerende berichten die ze deels in het oor fluistert van haar directeur. Ze wenken met armgebaren het personeel om de rekening maar lopen alvast via de kassa richting de uitgang, zij grist nog snel haar bord met haar lunch mee om in te laten pakken, je hoeft hier niet een smoes te gebruiken van de hond of mijn man belde.

Ik denk dat ze ook het dessert in het hotelbed hebben afgezegd. De paniek heeft heel duidelijk toegeslagen, hopelijk vanwege zijn kinderen die erbij zijn betrokken. Ik heb geen last van Schadenfreude, het is denkbaar dat zij samenspeelt met haar echtgenoot en uit is op een afkoopsom nog voor hij is klaargekomen.

sommige vrienden steunen je eeuwig volgens plan a

W. heeft zeker een geweten, aangeleerd door zijn vader die in de tweede wereldoorlog een verrader ontdekte onder de onderduikers in zijn boerderij. Hij gaf het door en er werd effectief ingegrepen, nee de executie werd niet door zijn vader uitgevoerd. Maar hij nam een wijze les over van zijn vader: in vredestijd kan ik ook wel geweldloosheid prediken en gaf aan zijn dochter een brief mee naar Muenchen.

R. is lid van onze klaverjasclub, de club waarin ik een eerste klas valsspeelster ontdekte. U begrijpt vast dat als je een eerste klas valsspeelster bent je eerst een eerste klas klaverjasspeelster moet zijn. Ik waardeer kundige klaverjasspelers zeer en zij kon ook nog heel goed zingen. Meer vinkjes had ze nog, haar man was pas overleden en ook even later nog haar vader die op bezoek was. Haar valsspel werd verklaard als vergissing door dronkenschap en dat weer veroorzaakt door haar lijden als tweevoudig slachtoffer.Toen ik afscheid nam van deze matennaaiersclub bleken mijn vrienden geen plan b te hebben.

T. bedacht een autorit naar het zuidwesten van het land. Hij was bij mij op bezoek samen met E. die ik nog niet goed kende maar al wel erg waardeerde als echtgenoot van M. die mijn kollega was jaren geleden. In dat verleden mochten ook echtgenoten zich bemoeien met het beleid van onze onderneming in het buitenland, en dat deed E. dus en hij was een van de weinigen die mij steunde in mijn pogingen tot aanpassing van het beleid van onze onderneming. Ik kende E. dus enkel via mijn postvakje in de hal van ons bedrijf. Ook E. vond het autoritje naar het zuidwesten van het land behoorlijk uit de hand lopen, want nogal lang en warm en stoffig. We lunchten in een luxe hotel met een felblauw zwembad en we ondervroegen de eigenaar naar het waarom van zijn onderneming hier zover van de strandlijn, toch zeker vier kilometer. Nu weer jaren later vraag ik me af of T. een plan b heeft.

J. heeft een vrouwvriendelijke echtgenoot maar destijds geen plan b. Ik gaf haar het advies een verhaal te hebben, ze deed haar best, iets met een oudere moeder maar wie heeft die niet? Pas is ze naar Spanje verhuisd, hopelijk met een plan b