ontmoeting tien

ik reed met mijn bolide net iets te ver door, waardoor ik nu moeilijk zicht heb op het zometeen op groen springende verkeerslicht.

Als het springt zie ik naast mij een witte personenauto met een enthousiast zwaaiend kind op de achterbank, pigmentverwend en ongeveer vier jaar oud, maar steekt intelligent haar wapperende handjes door het open raam van de bijrijdersstoel.

Ik zwaai haast intuitief terug en kijk haar moeder achter het stuur aan , zij glimlacht over zoveel initiatief van haar dochter en ik waarschijnlijk ook. Black lives meets witte man.

Zij geeft me voorrang, na het kruispunt is er maar een rijbaan voor ons beiden. Ik accepteer dat met een spaans dankjewel. Driehonderd meter verder sla ik rechtsaf een oprit op. Ter afscheid van mijn nieuwe vriendinnen zwaai ik uitbundig door mijn open raam, moeder reageert met een tikje op haar claxon.