” Jan, ik erken dat buurvrouw D. een romanfiguur is. Jij twijfelde al meteen in je reactie omdat het niet logisch is dat buurvrouw D. haar voornemen vooraf aan mij meldt. Waarom zou ze haar nederlaag aankondigen? Eerder zal ze drie weken op vakantie gaan om de blauwe plekken van de operatie in haar gezicht te laten genezen, alvorens mij weer onder ogen te komen. Dat heb je goed gezien.
Ik vraag je daarvoor begrip, want ik wilde onderzoeken hoe moeilijk het is voor mijn reageerders om empathisch te reageren op wat ik even noem: botte pech. Je weet dat het mij ook pas is overkomen, die botte pech. Impliciet probeerde ik mijn lezers te tippen hoe op mijn probleem te reageren, opdat ik het kan verdragen.
Helaas wist jij dat heel anders uit te leggen: ikzelf ben degene die de estetische norm van de gemeenschap op buurvrouw D. leg.
vr.gr.
Paul”
Beste Paul,
Dank voor je openhartigheid, het gebruik van romanfiguren vind ik volkomen gerechtvaardigd, zeker als het om zelfonderzoek gaat. Je zette een vrouw in de zeik, maar dat was slechts een vrouwelijke romanfiguur, dus een echte vrouw heeft daaronder niet geleden, dat vind ik een meevaller. En je openhartigheid jegens mij een echt kadootje, waarvoor dank.
jan
*) Paul is een romanfiguur
jan krosenbrink 