Soms gaan bomen dood, helemaal vanzelf terwijl ik er geen krant van wilde maken. Eenmaal dood kunnen ze omvallen, mijn bovengrondse electriciteitsleiding beschadigen en dat wilde ik voor zijn.
Ik toog naar de miljeudeskundige F. van de gemeente waar ik woon voor een vergunning om mijn twee dode bomen met een motorzaag om te leggen. Die motorzaag heeft de onhebbelijkheid een hoop herrie te maken, waar de politie overdag op af komt. Des nachts niet want dan slaapt de politie, maar mijn motorzaaghouder ook. Dat is kartelvorming, maar zo is het en niet anders.
Mijn miljeudeskundige F. bij de gemeente is aimabel en heeft het beste met me voor, ik ken hem van onze ´lionsclub´. Ga niet het officiele trajekt in, want dat is lang, maar praat met je wijkagent opdat hij weet wanneer hij zijn oren dicht gaat houden. Ik ken mijn wijkagent, maar zij was inmiddels, zo bleek, vervangen door een andere, na een dag had ik het telefoonnummer van mijn nieuwe, ze nam de telefoon niet op.
Ik toog naar het politiebureau, vroeg naar mijn nieuwe wijkagent, zij ligt in het ziekenhuis, ik hoef hier niet uit te weiden over de kwaal. En ik vroeg naar haar vervanger, die is er niet. Beter is het de officiele weg te bewandelen via de nationale miljeupolitie. Ja maar hoe gaat dat dan? Komen die een inspectie houden? Nee hoor, don´t worry, ze geven jou een papiertje dat je die dode bomen met een motorzaag mag omleggen.
Nu moet ik even uitleggen waarom ik die inspectie niet wilde, ik had de twee bomen inmiddels van de kruinen ontdaan met behulp van een stille bijl en een geruisloze machete, vanwege de komst van de orkaan Otto. Het gevaar bestaat dan dat het lijkt dat ik de dood van mijn bomen heb bevorderd door ze van hun kruin te ontdoen.
Opgewekt reed ik naar de nationale miljeupolitie in een naburige gemeente en vroeg naar een papiertje om mijn dode bomen om te mogen leggen opdat meer ellende wordt voorkomen.
Gaat u het hout gebruiken voor u zelf of gaat u het verkopen? Misschien ga ik het als brandhout verkopen want ik heb geen houtkachel en ik kook niet op brandhout. Dan moet u een onderhoudsplan indienen voor het terrein waarop u woont. Als u het hout voor eigen gebruik nuttig maakt, is een kopie van uw eigendomspapieren voldoende en een kopie van uw identiteitsbewijs.
Ik erken vervolgens dat ik, bij nader inzien, het hout geheel voor mezelf ga gebruiken en dat ik het niet als brandhout verkoop. Dezelfde morgen nog lever ik de benodigde kopiejen in. Bij het inleveren vertelt de dame van de nationale miljeupolitie dat een inspectie zal volgen. Wanneer mag ik die verwachten? Volgende week zegt ze.
Twee weken later rij ik langs om te vragen waar de inspectie blijft. Zij geeft me opnieuw het telefoonnummer van haar kantoor. Twee maanden later bel ik dat nummer: ik heb een vraag wanneer komt de inspectie over mijn aanvraag van 15 november van het vorig jaar?
Kom morgen langs, dan geeft Nathalia, jou de vergunning om die twee dode bomen om te leggen met een motorzaag. De andere dag reed ik met mijn kopie van de brief van mijn verzoek van 15 november 2016 naar het kantoor. Ik laat mijn kopie van mijn verzoek zien en zeg dat ik de toezegging heb dat Nathalia, de verantwoordelijke voor mijn gemeente, mij een toestemming gaat overhandigen om twee bomen om te leggen met een motorzaag. Dit alles volgen de meneer gisteren van de nationale miljeupolitie. Het meisje vindt zowaar het verslag van het telefoongesprek van gisteren, met de namen van de soort bomen waarom het gaat: de carao en de acacia australiana, en gaat aan de slag.
Ik mag gaan zitten en lees mijn dagblad. Halverwege de oplossing van de sudoku krijg ik de permissie, ik moet tekenen voor ontvangst. Dat doe ik, en ik vraag naar mijn kopie van de aanvraag van 15 november. Die wil ze innemen. Ik zeg jullie hebben al de originele aanvraag hier ergens op kantoor liggen, dit is een kopie, zie maar , hier staat: overhandigd conform, op 15 november van het vorig jaar, met het stempel van jullie en de handtekening van je kollega meisje.
Het meisje hanteert besmuikt de desagrapadora om het nietje te verwijderen van mijn kopietje waarmee ze het archief van Nathalia op orde wilde brengen.
Ik heb mijn toestemming en ga tevreden naar huis.
De politie is je beste vriend.
Inderdaad Stefania, en ze moeten ook slapen af en toe