hij is de vader van mijn favourite buurkinderen Eveling en Junior en sinds kort werkt hij ook een aantal uren per week voor mij. Nu schildert hij delen van mijn huis en dat doet hij goed in de zin dat hij nauwkeurig mijn wensen inwilligt.
Vandaag waren we op een plek waar het enigszins improviseren was, de steiger voldeed niet op die plek, een balk van ongeveer dertig centimeter breed wel, maar dat is smal. Mijn buurman trok een soort tuigje aan, voor het geval dat hij mocht vallen, dan zou het niet diep zijn, die val.
Dat lukte, daarna legden we de balk twee meter lager, hij had nog steeds het tuigje aan, en ik wilde even naar de openbare weg die ze nu voorzien van een betonlaag. De prachtige machines hadden per ongeluk voor de tweede keer mijn aanvoer van het drinkwater kapotgetrokken, en ik wilde even poolshoogte nemen of ze de beloftes om het te repareren al waren nagekomen.
Maar Eveling en Junior wilden met me meegaan naar de openbare weg. Ik zei: dat kan niet want wie let er dan op jullie vader als er iets misgaat, als die smalle houten balk breekt ofzo?
Dan blijf ik wel hier en gaan jullie even de chef van de gemeente vragen aan de openbare weg hoe het staat met de reparatie van de toevoerleiding van mijn drinkwater.
Dat leek hen teveel gevraagd en ze weigerden. Van hun vader kreeg ik een vrijbrief om even te gaan kijken, want de situatie waarin hij zich nu bevond vond hij voldoende veilig.
Ik ging, Junior zijn zoon ging met me mee, Eveling zijn oudste dochter bleef tot mijn verrassing toch achter om eventueel alarm te kunnen slaan als er iets mis zou gaan met haar vader op die lage smalle balk.
Ik kon dat erg waarderen van Eveling en toen ik een paar minuten later terugkwam stak ik mijn duimen omhoog naar haar, een gebaar dat ze gelukkig meteen begreep.
jan krosenbrink 