(5) witte vlekken

In witte vlekken (4) vertel ik over de blinde barmhartige Samaritaan, eentje die niet kan zien of in andere woorden, die zo zijn eigen interpretatie heeft van de verschijnselen.   Opvallend aan de europese hulpverleners is dat ze naast een onbedwingbare drang tot naastenliefde ook een neiging hebben om eerdere fouten in hun eigen land te herstellen in het ontwikkelingsland.   Misschien komt het door het woord ontwikkelingsland, een woord dat suggereert dat er iets nog niet is, dat het nog een leeg vel papier is waarop je de allereerste ontwerplijnen kan tekenen. Een witte vlek op de wereldkaart (wordt vervolgd)