Als ik met veel geld van de hoofdstad naar mijn stadje rij neem ik dat mee in de vorm van een cheque. De autorit duurt ongeveer zes uur. Aangekomen ga ik de volgende dag naar mijn bank om het geld te verzilveren. Mijn vaste bankbediende Erasmo, aardige gezellige man gaat dan zijn hoofdkantoor in de hoofdstad bellen om na te gaan of de cheque is gedekt.
De telefoonverbinding ligt er dat moment uit, dat gebeurt heel regelmatig.
Erasmo:” Kom vanmiddag maar terug dan proberen we intussen te bellen, hoef je nu niet te wachten op een verbinding’
Ik pak de cheque, maar Erasmo zegt: “Nee, die heb ik nodig voor dat telefoontje”
‘Kun je geen kopietje maken?’
“Nee, daarvoor moet ik het origineel hebben”
‘Kun je me dan een briefje geven dat ik hier een cheque van tienduizend dollar heb achtergelaten’
“Nee, want ik weet nog niet of ie is gedekt” en hij kijkt me aan met een olijke grijns alsof hij net een handige oplichter heeft afgetroefd op intelligentie.
‘Logisch, maar luister eens Erasmo, ik kom net binnen met een briefje dat voor mij tienduizend dollar waard is en nu vraag je me het pand te verlaten zonder dat briefje’
“Maar je vertrouwt mij toch wel? Je hebt toch vertrouwen in je eigen bank? Je komt hier al maanden en alles gaat toch goed?” Hij is oprecht verontwaardigd.
‘Erasmo, ik kom vanmiddag wel met de cheque terug; gaan we opnieuw bellen’
jan krosenbrink 
Ben pas voor het eerst op je blog.
De situatie is heel herkenbaar voor mij. Toch gelezen met een glimlach. Ik weet dat het alleen leuk is door het ‘feest’van herkenning.
dank voor je waardering Jack Pastoor, behalve dat het soms grappig is, wil ik voorbeelden geven ‘hoge transactiekosten in een economie’, er komen nog een paar voorbeelden
Heel verstandig!
nu moet ik eerst terug gaan lezen waarom jij met zoveel geld over straat moet ;-)
vind ik niet erg niet Anna