Die vrijdagavond maak ik de ontslagbrief klaar. Ik heb een conclusie getrokken over hoe het plan van Josefa en Noël in elkaar zit. Die levert mij ook de reden van het ontslag op. Die laat ik hen morgen lezen en als zij het met de ontslaggrond niet eens is, kan ze in beroep gaan. Ook mag ze van mij zelf ontslag nemen. Met natuurlijk een kopie naar het kantoor van het ministerie van arbeid. Dan hoef ik de reden van het ontslag niet te noemen.
Het viel me vanmiddag mee dat Noël toch nog soepel overstag ging en accoord gaat met het gesprek met z’n drieën. Ik heb er bij Josefa op aangedrongen dat ik ook graag haar broer Marc er bij wilde hebben, bij het gesprek, maar tevergeefs. Met Marc, een leuke jongen, maak ik fietstochtjes met leuke klimmetjes en Josefa heeft hem ook van onze verhouding verteld . Marc zou zo ook de laatste ontwikkelingen uit de eerste hand kennen en dan kunnen we misschien lekker door blijven fietsen. Voor mij zou het ook extra veiligheid betekenen. Want ik zit hem toch een beetje te knijpen, Noël is jong, groot, sterk en atletisch.
Ik heb mijn vriend uit Managua nog gebeld of hij in plaats van ‘s avonds al om twee uur ‘s middag kan komen: ‘en dan kun je op dat muurtje gaan zitten, op vijftig meter van de plaats van het gesprek.’ Maar dat zal hem echt niet gaan lukken.
Daarom breng ik morgen de kopie van de ontslagbrief voor de commissaris van politie al vóór het gesprek bij de commissaris. Mocht het uit de hand lopen dan kan de aanleiding in elk geval snel duidelijk worden.
jan krosenbrink 